„Chodź, stąd jest fenomenalny widok! Stąd widać wieczność...”

(...)

Ileż to razy tak właśnie radzimy kolegom i koleżankom: „Nie dzwoń do niego, przecież to on cię obraził. A kiedy przyjdzie, udawaj, że cię nie ma w domu. Powinien dostać nauczkę”. Myślę, że nawet samemu Bogu radzilibyśmy, gdybyśmy mieli taką możliwość, żeby komuś pośpiesznie nie wybaczał. Ale miłość Boga jest prawdziwa, a prawdziwa miłość jest niecierpliwa! Nie może się doczekać powrotu ukochanej osoby: „Wybiegł naprzeciw niego, rzucił mu się na szyję i ucałował go”. „Człowieku, co ty robisz!? To niepedagogiczne! Przecież nie wiesz, czy on do ciebie wraca. Może przyszedł pożyczyć jeszcze więcej pieniędzy? A może wcale nie ma zamiaru cię przepraszać? Zaczekaj, zobaczymy, co powie. Potem pomyśl, zastanów się, postaw warunki. Nie możesz tak po prostu przebaczyć!”. Nic z tego! Ojciec rzucił mu się na szyję i ucałował go. Prawdziwa miłość jest niecierpliwa, nie może się doczekać. (...)

Weźcie kiedyś kartkę i długopis. Wypiszcie imiona i nazwiska ludzi, których kochacie. Skreślcie potem rodziców, swoje dzieci, sympatię, małżonka, dziadków, przyjaciela. Tych kochają również niewierzący. Sprawdźcie, czy na liście zostało wam jeszcze jakieś imię… (...)

Każdemu z nas w wędrówce do wolności może się przydarzyć taki moment, kiedy powie sobie: „Dalej nie idę, nie mam siły. Tu sobie zostanę. Wcale nie jestem taki najgorszy. Co z tego, że trochę przeklinam, kłamię i mam nieczyste myśli. Inni robią gorsze rzeczy. I tak nie będę idealny. To chyba nie będzie wielka tragedia, jeśli nie zostanę świętym”. Tymczasem to właśnie będzie tragedia! Bo jak powiedział św. Jan Bosko: „Albo będziesz święty, albo będziesz nikim!”. 
Chrystus jest pierwszym człowiekiem, który osiągnął pełnię wolności. On wszedł na szczyt. Kiedy ustaniesz w drodze, popatrz na Niego. Stoi tam, w domu Ojca, ale zarazem tuż obok ciebie, i krzyczy: „Chodź, stąd jest fenomenalny widok! Stąd widać wieczność...”

ks. Piotr Pawlukiewicz "Droga do wolności" wydawnictwo ZNAK, 2024